.

.

.

.

.

.

Een Venetiaanse Kerst

Cappella Sancta Maria
o.l.v. Enrique Lopez

Kerstmuziek uit 16e- en 17e-eeuwse Venetië voor zangers en instrumentalisten

De stad Venetië speelde een sleutelrol in de ontwikkeling van de barokstijl. In de zestiende eeuw begon een groep Italiaanse componisten, waaronder Andrea en Giovanni Gabrieli, Cipriano de Rore, Croce en Merulo, muziek te schrijven voor contrasterende groepen zangers en instrumentalisten (cori spezzati), waarmee ze de architectonische en akoestische eigenschappen van de San Marco konden benutten. Deze Venetiaanse stijl was van groot belang voor de ontwikkeling van de stile concertato. In de laatbarok periode ontwikkelde zich de opeenvolgende episodes in de muziek tot bescheiden zelfstandige delen, waardoor de weg werd geëffend voor de cantate.
Paradoxaal genoeg was de initiator van deze ontwikkelingen de Vlaamse meester Adriaan Willaert (ca.1490-1562). Zijn benoeming in Venetië in 1527 was een keerpunt in de muzikale tradities van deze stad, maar ook onderdeel van het cultuurbeleid van de Venetiaanse overheid: met de komst van Willaert kreeg de stad een musicus van internationale bekendheid binnen zijn muren. Na Willaert zouden Andrea Gabrieli, Claudio Merulo, de Rore, Giovanni Gabrieli en Claudio Monteverdi volgen.
De nieuwe muzikale verworvenheden van Venetië raakten bekend in Europa door een andere Nederlander, de componist Jan Pieterszoon Sweelinck (1562-1521) Hij was niet alleen een vermaarde organist (in de Oude Kerk te Amsterdam), maar ook een van de invloedrijkste en meest gezochte docenten van zijn tijd en een vooraanstaand componist van vocale en klaviermuziek. Sweelinck was zeer vertrouwd met de composities van de Gabrieli's en Merulo, en in zijn eigen werken combineerde hij de nieuwe Venetiaanse vormen met de figuratietechnieken van de Engelse virginalisten.
Centraal in het kerstprogramma staan representatieve werken van Willaert en de Italianen, waaronder het bekende dubbelkorige O Jesu mi dulcissime van Giovanni Gabrieli (ca.1555-1612). In Laudate pueri van Giovanni Croce (1557-1609) staan de vier solisten verspreid door de ruimte om echo's te creëren; op andere plekken in de kerkruimte staan een ripienokoor en een altsolist met vier trombones. De Patriarchen gezangen is een onderdeel van het programma, dat voor velen onbekend zal zijn. Het betreft hier gezangen uit een traditie die afkomstig is van de Aquileian ritus en die afwijkend is van Gregoriaanse gezangen.

Enrique López-Cortón werd in 1969 geboren in La Coru?a (Spanje. Na het behalen van zijn Pianodiploma (Docerend Musicus) vertrok hij naar Barcelona waar hij zijn diploma Uitvoerend Musicus behaalde. In Barcelona volgde hij ook zanglessen, evenals koordirectie bij Manel Cabero en Mireia Barrera. Later kreeg hij van de stad La Coru?a een beurs toegewezen om koordirectie te studeren aan het Conservatorium van Amsterdam bij Jos Vermunt. Gedurende twee jaar studeerde hij bij Dr. Rebecca Stewart aan de Schola Cantorum Brabantie (Tilburg). Sinds januari 2004 studeert hij zang bij Xenia Meijer.
Op het gebied van het Gregoriaans is Enrique López lid geweest van Schola Pinensis (Barcelona), Schola Cantorum Amsterdam (Amsterdam) en Schola Cantorum Brabantie (Tilburg). De laatste tijd richt hij zich hoofdzakelijk op geestelijke muziek van voor 1600, in het bijzonder op het Spaanse en Italiaanse repertoire.

Capella Sancta Maria, opgericht door Enrique López-Cortón, is een professioneel oude muziekensemble dat zich specialiseert in zestiende eeuwse polyfonie en met name Spaans en Italiaans repertoire. In een recent project werd de Missa pro defunctis á 5 van Cristobal de Morales (1500-1553) uitgevoerd.


Website: http://www.enriquelopez.nl/ne/CSM.php

Top

[Home]